La Rosa de Maastricht maakt joodse volksmuziek: Jiddische liederen, klezmer en Sefardische balladen. Met veel warmte, ‘mit herts un mit gefil’, brengt de groep deze volksmuziek ten gehore. De liederen zijn kleine verhalen vol gein, poëzie, melancholie en uitbundigheid, die worden toegelicht tijdens de optredens.
 

De Jiddishe lider en klezmer maken deel uit van de cultuur van de Ashkenazische Joden, die in Midden-en Oost-Europa woonden. Hun taal was het Jiddisch, dat ook in het Nederlands zijn sporen heeft achtergelaten (tof, mazzel, gein, quatsch, sores, smoel, kitsch, om enkele voorbeelden te noemen).

​

De Sefardische balladen behoren tot het culturele erfgoed van de Sefardim, de joden die oorspronkelijk afkomstig zijn uit het Moorse rijk in Spanje en Portugal. Nadat zij daaruit werden verbannen, vestigden ze zich in tal van landen, vooral rond de Middellandse Zee en in het Ottomaanse Rijk, maar ook in Nederland. Hun taal en muziek hebben duidelijk een Spaans karakter.

 

Het repertoire omvat onder meer hartstochtelijke liefdesliedjes, vrolijke bruiloftsmelodieën, kleine, tedere slaapliedjes, liedjes die getuigen van de armoede van vele joden in de Oost-Europese landen, oude, religieuze melodieën en meeslepende dansliederen.

 

De volksmuziek is bij uitstek een uiting van de ziel (neshome) van de joodse cultuur, zij het in Oost-Europa of elders.